OBJAŚNIENIE PO KOREAŃSKU „DROGA DŁONI I STÓP”
DATA POWSTANIA 1955
TWÓRCA CHOI HONG HI
MIEJSCE POCHODZENIA Korea
Tae kwon do
Tae kwon do jest metodą walki bez użycia broni, którego początki sięgają przynajmniej 2000 lat. W 1955 roku zostało zmodernizowane przez Choi Hong Hi, a w drugiej połowie XX wieku przyjęło wpływy od innych sztuk, więc obecnie funkcjonuje zarówno jako dyscyplina sportu jak i sztuka samoobrony. Ten widowiskowy i dynamiczny styl łączy techniki ręczne
i nożne i skupia się na atakowaniu przeciwnika kopnięciami. Tak naprawdę, jest to jedna z tych sztuk walki, które kładą nacisk na kopnięcia powyżej pasa. Tae kwon do stało się jedną z najpopularniejszych sztuk walki na całym świecie – w 2008 roku liczbę uprawiających tę dyscyplinę oszacowano na 50 milionów. Osiągnęło rangę konkurencji olimpijskiej, gdy stało się w pełni medalową dyscypliną w Sydney w 2000 roku.
Dwie starożytne sztuki
Nauczanie tae kwon do w dużym stopniu wywodzi się z dwóch antycznych sztuk: taekyon sztuka kopnięć i sport znany z kombinacji szybkich kopnięć wykonywanych pod niezwykłym kątem i błyskawiczne powalanie przeciwnika i subak sztuka walki nastawiona na użycie pięści, zaaranżowana do użytku na polu bitewnym i treningu wczesnych koreańskich wojowników. Północno-chińskie systemy, które w dużym stopniu opierały się na kopaniu jako na taktyce bitewnej, która również wpłynęła na tae kwon do,
Boczne kopnięcie w locie lub kopnięcie boczne z wyskoku były początkowo używane jako techniki strącania wojowników z koni.
Pierwsza książka o sztukach walki
W 1392 roku, krótko po wygnaniu Mongołów, gdy dynastia Yi objęła władzę nad Koreą, kraj przyjął filozofię konfucjańską, która podkreślała większe znaczenie literatury od wojennego rzemiosła. W rezultacie w całej Korei sztuki walki zniknęły z widoku publicznego. Mistrzowie i nauczyciele wycofali się z życia publicznego, ale kontynuowali treningi w oddalonych rejonach górskich, włącznie z klasztorami buddyjskimi. Pierwsza książka o sztukach walki stała się dostępna w 1790 roku w Korei. Nosiła tytuł Muye Dobo Tongji, zawierała 24 zasady walk znane jako „muyi 24 gi”, które często pokazywali żołnierze przebrani w tradycyjne mundury (patrz: zdjęcie po lewej) wewnątrz Fortecy Suwon nieopodal Seulu. W książce znajduje się 38 ilustracji technik ręcznych, które stanowią praktyczną część tae kwon do.
Tae kwon do współczesne
W 1909 roku Japonia okupowała Koreę, zakazując języka koreańskiego i spychając sztuki walki do podziemia. Pod koniec okupacji, w 1945 roku, koreańskie sztuki walki pojawiły się na nowo i stopniowo zaczęły się jednoczyć i odzyskiwać popularność w duchu nacjonalistycznym. Pojawiło się kilka nowych i odmiennych systemów („kwans”).
„BĄDŹ LOJALNY WOBEC SWOJEGO KRAJU. SZANUJ SWOICH RODZICÓW. BĄDŹ WIERNY SWOIM PRZYJACIOŁOM. NIGDY NIE WYCOFUJ SIĘ Z BITWY. ZANIM ZABIJESZ DOKONAJ DOBREJ OCENY.” Pięć zobowiązań tae kwon do.
Generał Choi Hong Hi uczył się „taekyon” starożytnej techniki walki stopami, gdy był nastolatkiem. Następnie pojechał do Japonii, gdzie uczył się karate. Po powrocie do Korei rozwinął swój nowy system, którego uczył wojskowych i Amerykanów walczących w Korei. W 1955 roku tae kwon do zostało zaakceptowane jako nazwa nowej sztuki walki i latach 60-tych przeniesione do USA. Później utworzył Międzynarodową Federację Tae kwon do.